De doop van Aris

Hoi iedereen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van mijzelf heb laten horen dus hier weer even een update.
Nadat Stephanie en Vicky naar huis zijn gegaan was het weer even moeilijk om in mijn dagelijkse ritme te komen. Gelukkig had ik die dinsdag erna (1 Mei) alweer een vrije dag omdat het de ''Dag van de Arbeid'' was. Die dag heb ik het lekker rustig aan gedaan en vooral van een extra dagje zon genoten. Donderdag (3 Mei) was er weer een borrel van de Nederlandse vereniging wat zoals gewoonlijk weer heel gezellig was.
Het weekend was echter een beetje saai. Ik moest namelijk aan mijn verslag werken voor school (wat natuurlijk ook gedaan moet worden). Natuurlijk kon ik het niet laten om stiekem tussendoor toch even een uurtje in de zon te zitten ;D.

Week 19 was weer een gewone volle werk week. Donderdag was ik bij Cunera en Pericles gaan eten waar ik zijn ouders heb ontmoet. Die kwamen namelijk even langs waarna ze uiteindelijk ook bleven eten.
Zaterdag zijn Debbie, Liesbeth en ik naar het zwembad gegaan in het Hilton hotel. We waren eerst van plan om naar Ayia Napa te gaan maar omdat het twee dagen daarvoor alleen maar regende en stormde vertrouwden we het niet zo en besloten we toch maar om dichter bij huis te blijven. Zo konden we, als het nodig mocht zijn, makkelijker naar huis vluchten. Uiteindelijk was het een prachtige dag geworden met op het einde een klein beetje bewolking. Helaas konden we maar tot vier uur blijven liggen aangezien er in die avond een trouw receptie zou zijn en het personeel alles moest klaarzetten en opruimen.

Zondag was het dan eindelijk zover. De Doop waar ik al een week naar uitkeek.
Aris het zoontje van Georgios (mijn baas) werd gedoopt in een prachtig klein kerkje in de buurt van mijn werk.
Om half twaalf stond ik bij Cunera en Pericles (waarmee ik samen naar de doop zou gaan) waarna we gelijk naar het kerkje gingen. Daar aangekomen hing iedereen nog een beetje buiten rond omdat er nog een andere doop bezig was.
Cunera, Socratis (zoontje van Cunera en Pericles) en ik stonden nog even van het zonnetje te genieten toen er opeens een cameraman ons vrolijk begon te filmen waarop wij natuurlijk begonnen te zwaaien (wet veel gelach om Socratis die nog maar anderhalf is). Later bleek echter dat die cameraman bij die andere doop hoorde,..
Daarna nam Cunera mij op sleeptouw om me aan iedereen voor te stellen. Gelukkig had ik haar schoonouders al ontmoet en die vrijdag de moeder van Georgios en Pericles (niet Pericles de man van Cunera maar mijn baas) die even langskwam op het kantoor. Om twaalf uur begon de doop, hoewel dat niet echt te merken was. Er stonden nog een heleboel mensen buiten, iedereen stond nog gewoon met elkaar te praten of liepen nog rond. Er waren dan ook geen zit plaatsen zoals in een Nederlandse kerk (alleen dan voor de ouderen). Wat er werd gezegd bij de doop kan ik je helaas niet vertellen. Hij sprak namelijk in het oud Grieks, iets wat zelfs de jongere generatie hier niet helemaal kunnen verstaan.
Tijdens de doop liepen er ook twee meisjes rond die kettinkjes uitdeelde aan de gasten.
Na de gebeden en het ''buiten brengen'' van de slechte geesten werd Aris uitgekleed en gedoopt. Aan een doop zitten wel een aantal tradities vast. Zo mag alleen de peetvader, in dit geval Pericles (niet de man van Cunera maar mijn baas), het kind vasthouden. Ook hij moest het kind uitkleden. De priester doopte hem echter waarbij hij helemaal kopje onder werd gedaan in de kelk met het doop water. Daarna werd Aris weer aan Pericles overhandigd die hem afdroogde en kruisjes van olie op zijn borst moest zetten. Daarna werd hij weer aangekleed in witte kleren. De ouders mogen het kind en de kleren een week lang niet wassen. Na die week moet de peetvader de kleren met de hand komen wassen.
Na het aankleden moest iedereen die het kind tijdens de doop vast had gehouden zijn handen reinigen. Eerst de priester, daarna de peetvader en daarna de zus van Salie (moeder van het kindje) die had geholpen bij het uit- en aankleden.
Daarna moest de peetvader en de twee meisjes die de kettinkjes hadden uitgedeeld een aantal keer rond het doopwater lopen (de een liep met een aangestoken kaars en de ander met een kruis). Ondertussen las de priester weer een aantal gebeden op. Daarna moesten ze allemaal de bijbel kussen (iedereen een andere heilige die op de voorkant van de bijbel afgebeeld waren) waarna de doop afgelopen was.
Het doopwater wordt bewaard en na een week wordt het op een plek gegooid waar niemand overheen kan lopen.
Hoe het precies allemaal in elkaar zit weet ik helaas niet, maar dit zijn de dingen die ik ongeveer onthouden heb.
Het meeste wat me opviel was dat iedereen zo ''vrij'' was tijdens de doop. Mensen liepen rond en maakte hier en daar een praatje. Je kon het een beetje chaotisch noemen in vergelijking bij de Nederlandse kerk waar iedereen heel stil moet blijven zitten. Om eerlijk te zijn was de sfeer die hier heerste veel fijner en leuker. Uiteindelijk heeft de doop ongeveer anderhalf uur geduurd.

Na de doop gingen we naar Domous, een restaurant in de oude stad van Nicosia. Hier kregen was een uitgebreid lopend buffet met als afsluiting een chocolademousse met aardbeien en taart wat allemaal heerlijk was.
Bij het weggaan kregen we nog een kleinigheidje. Dit bestond uit een doosje met daarin een oogkraaltje, een chocolaatje en de uitnodiging in mini formaat.
Hierna zijn we weer even naar Cunera gegaan om daarna naar haar schoonouder te gaan die ons meenamen naar een leuk restaurant in de bergen (alleen om iets te drinken aangezien we al genoeg gegeten hadden).
Dit was in het plaatsje Kasjouwros (ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe je het schrijft maar zo spreek je het in ieder geval uit ;D).
De omgeving was echt prachtig! De bergen en het meer waren echt onvergetelijk. Op zulke momenten besef je ook dat je hier nooit zou komen als je alleen maar studenten om zou gaan waardoor ik nog blijer ben dat ik hier voor een stage ben en niet om te studeren. Hun weten waarschijnlijk niet eens dat dit plaatsje bestaat (iets wat ik hiervoor ook niet wist).
Zo kom je tenminste op plaatsen waar touristme zijn weg nog niet gevonden heeft en alles nog puur natuur is. Iets wat die plaatsen juist zo mooi en bijzonder maken.

De natuur is de beste kunstenaar.